Zgadzam się z Panem. Mamy tu klasyczny przykład ostatnio modnego w kinie nurtu, gdzie z najzwyklejszych czynności i ludzkich interakcji robi się najwyższą formę sztuki. Po seansie wszyscy kontemplują przez miesiąc, i jak jednak komuś film nie przypadł do gustu, ba! Powie o tym głośno, to wzbudza powszechny niesmak i oburzenie.

tak,dokladnie

Przecież najzwyklejsze czynności i proste życie to najlepsze historie. Tylko żeby to docenić trzeba troche dojrzałości filmowej i obycia. Dobry to nurt w kinie i niech trwa dłużej bo stanowi odskocznie od przerysowanego produktu kultury masowej w postaci blockbusterów

Dla mnie film nie musi nieść ze sobą ciekawej historii, może być nawet nijaka, błaha, wtorna. Nie wydaje mi się, żeby akurat ten film wmawiał widzowi, że 'czymś więcej', niż jest. Dokładnie to prosta historia, sucha historia, ktora wręcz zalatuje lekką amputacją. Dla mnie atut, rozumiem, że dla kogoś nie do strawienia. Pierwsze 20 minut filmu (lekko szacuję) miałam takie same wrażenia jak Wy, ale potem coś przeskoczyło - resztę obejrzałam z pełną uwagą, choć bez głębszego analizowania. A po seansie się rozpłakałam. I tym samym w moim prywatnym odczuciu to mocny seans, bo ja rzadko przeżywam produkcję w ten sposob. 2023 jest płodny, bo to już druga filmodsłona, ktora mnie tak paskudnie wychłostała emocjonalnie.

Rozumiem i szanuję. Nie mam żadnego problemu z tym, że komuś ten film się podoba.

A jaka pierwsza tegoroczna produkcja też Cię tak wychłostała? Pytam bo może mi tez przypaśc do gustu.

Z rocznym poślizgiem zabrałam się za Pięknę istoty (2022). Jeśli nie widziałeś/aś - polecam.