... że w trakcie seansu, a także zaraz po napisach końcowych, mocno kulała moja interpretacja niektórych scen - dotyczy to głównie przewijających się przez cały film migawek z imprezy, na której znajdował się Calum, a które najprawdopodobniej były rozmytymi wspomnieniami oraz wyobrażeniami, jakie pozostały w głowie Sophie po jej ojcu. Z jakiegoś powodu nie zauważyłem w tych migawkach postaci dorosłej Sophie, lecz prędzej myślałem, że występującą w nich dorosłą kobietą jest jej matka. 

 A gdy do tego doszło uświadomienie sobie samobójczej śmierci Caluma, a więc tego, że jego taniec z córką w jednej z ostatnich scen był faktycznie tym ostatnim tańcem, o którym śpiewał D. Bowie wraz z F. Mercurym - wtedy już nie byłem w stanie oprzeć się wybuchom emocji porównywalnych z tymi, jakie doszczętnie mnie poturbowały pod koniec seansu niedawnego The Whale. 

 Przepiękny film.