moze zabraklo mi koncentracji, moze nie bylem w nastroju, ale "persona..." aboslutnie do mnie nie przemawia. film sie zwyczjanie dluzy. czolowka polskiego aktorstwa w filmie... no wlasnie o czym. o podejrzliwosci, o problemach z samym soba, o emigracji? wizualnie bez zarzutu. wiktor grany przez zapasiewicza to postac troche przerysowana. stuhr mnie smieszyl, chociaz chyba nie tak mialo byc w zamysle rezysera. chyra, ktorego generalnie bardzo lubie jako aktora (czytaj cenie jego kunszt aktorski:) nie tyle nawet ze slabo gra. ale jego postac jest papierowa, sztuczna.

do tego irytujace jest "skakanie" po roznych jezykach. doceniam intencje rezyserow, ktorzy kladac nacisk na realizm decyduja sie na "wielojeykowsc filmu". ale akurat w personie strasznie utrudnialo mi to odbior filmu. troche duzo tych jezykow.

no i na koniec... wlasnie koniec... ta scena potrafi zdolowac - utwierdza w przekonaniu, ze chyba jednak zmarnowalismy czas ogladajac ten film. moze za ostro troche poejchalem, bo z pewnoscia wielu osobom ten film sie spodoba. moze zatem warto zaryzykowac. ja sie po prostu rozczarowalem.