Jestem świeżo po seansie na TVP Kultura. Cóż mogę powiedzieć. Bardzo chciałam
obejrzeć ten film i ucieszyłam się, widząc go w dzisiejszym repertuarze.
Przechodząc do filmu. Były momenty ciekawe, były nudne, były poetyckie... jak to w życiu
bywa. Ogólnie jednak film pozostawił po sobie dobre wrażenie, ważne, że...

Czy trzecią osobą na fotografii był Wiktor? Niestety przegapiłąm ten moment.

Wszyscy zatrudnieni aktorzy wspięli się tutaj na wyżyny swoich możliwości tworząc jeden z najlepszych obrazów minionej dekady. Nie ma po co doszukiwać się w tym filmie słabych punktów, wystarczy otworzyć umysł i serce i słuchać jak niesiony Koncertem Fortepianowym Kilara film do nas przemawia.

moze zabraklo mi koncentracji, moze nie bylem w nastroju, ale "persona..." aboslutnie do mnie nie przemawia. film sie zwyczjanie dluzy. czolowka polskiego aktorstwa w filmie... no wlasnie o czym. o podejrzliwosci, o problemach z samym soba, o emigracji? wizualnie bez zarzutu. wiktor grany przez zapasiewicza to postac...

Dobry film dzięki scenariusZowi i dobrej obsadzie ( Zapasiewicz, Stuhr, Chyra). Pierwsze skrzypce grał tutaj Zapasiewicz koncertowo grający ambasadora któremu powoli sypie się swiat, zmagającemu się dodatkowo z nałogiem. 7/10.

Jeden z lepszych filmów Zanussiego. Reżyser jednocześnie snuje w nim przejmującą opowieść o zawiedzionych nadziejach i samotności, ale też rozlicza się z mitem nowej odrodzonej Polski. Świetna rola Zapasiewicza.

Szczególnie polecam: Barwy ochronne,Iluminacja,Constans,S truktura kryształu,Spirala,Cwał i Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową.

Obejrzałem film i się bardzo roczarowałem. Myślałem że to będzie coś ciekawego, a okazłao się że "Persona non grata" to kolejna "nuda" krajowego chowu. Nawet nie umywa się do "Życia jako śmiertelnej choroby..." tego samego reżysera.
I jeszcze jedno - oddanie realiów urugwajskich. A gdzie "wszechmocny" Juan Kobylański...

Film podobał mi się, dobra gra aktorska Zapasiewicza, Stuhra. Genialne poczucie humoru. Całosc pozytywnie, może poza zakończeniem, które mnie zdziwiło swoją nieadekwatnością i banalnością. Mimo to warto zobaczyc.

Zajmujący film, początkowo ciężko jest wejść w akcje filmu, ale póxniej wciąga coraz bardziej. Przykro się ogląda historię człowieka który nigdzie już nie pasuje, nikt go nie rozumie, a sam też zaczyna tracić kontakt ze światem i staje sie strasznie podejrzliwy.Opwieść o człowieku, który przestał pasować do tego...

Idąc do kina miałem nastawienie raczej pesymistyczne. Słyszałem o filmie dużo- jak to często bywa w przypadku Zanussiego, opinie były diametralnie różne. Postanowiłem sam się przekonać co tam nam pan Krzysztof zmalował.
Pierwsze 10 minut wprowadzenie w temat- całkiem miłe dla oka- dla ucha również. Później flim zaczął...

Pan Zanussi przezwyczaił nas do wysokiego poziomu swoich filmów, zwłaszcza po ostatnim swietnym "Zycie jako...". jednak trzeba przyznać iż najnowsze dzieło polskiego reżysera budzi u mnie mieszane uczucia. Z jednej strony nierozłączny duet Zapasiewicz - Zanussi znowu wspołgra wspaniale, bowiem gra aktorska tego...

są całkowitym nieporozumieniem. Grał poprawnie, tylko to. Daleko w tyle zostawili go Chyra, Stuhr, nawet mało mający do pogrania Olbrychski. W decyzji o przyznaniu tej nagrody wietrzę jakieś układy zakulisowe, może chęć wyrobienia sobie przez środowisko lepszej ścieżki do wpływowego reżysera.

To nie jest błaha historyjka o człowieku z folderu reklamowego, płaskiego i bez osobowiści, jakie osotanio zwykło się produkować. Świetny scenariusz, doskonałe zdjęcia (oklaski dla operatora !!!), no i aktorstwo. Mimo kilku świetnych kreacji (Stuhr, Mihałkow), Zapasiewicz rządzi na ekranie niepodzielnie, jego rola...

ale potem siada i już się nie podnosi. Końcówka w stylu kuchennego mistycyzmu. W dialogach trafiają się publicystyczne banały.

Na canal plus

Osobista refleksja - był to ostatni film, na ktorym byłam w starym, "zapyziałym" kinie, i to sama, w swoje własne urodziny (nie chwalę się które), robiąc sobie taki właśnie prezent... Od tego czasu bywam już tylko w kinach multiplexach.
Wracając do filmu. Film rozwlekły i smutny, ale nie pozbawiony nastrojowości....

Zapasiewicz genialnie zagrał! Nie wyobrażam sobie nikogo innego w tej roli! Świetnie, cudownie, po prostu brak mi słów! Podoba mi się też scenariusz, zdjęcia, Stuhr, którego znienawidziłam oglądając ten film ;) i to, że udało mu się zagrać na mich emocjach, zamurować mnie. Naprawdę dobrze zrobiony film. I ten...

film z 2005, zrobiony jak w latach 80tych - taki miał byc efekt - watpię, a może jednak - no to i tak
nie wyszło z klasą...trzyma w napięciu jak flaki z olejem, gra aktorska - teatralna...tak przeciez
pięknie zagrali Zapasiewicz, Olbrychski, a nawet Stuhr - chyba dla swoich rówieśników
wychowanych na czarnobieli...

Pan Zanussi najwyrazniej wyszedl z zalozenia ze w wszyscy widzowie znaja doskonale jezyk rosyjski i hiszpanski bo polowa dialogow w filmie jest wlasnie w tych jezykach i to bez jakiegokolwiek tlumaczenia no to jest skandal !!!!!