No tutaj Majewski mnie ma. Tym razem wszystko jest na swoim miejscu, a kolejne sceny łączą się w składną całośc. Coś czuję że to nie moja ostatnia przygoda z tym reżyserem.
Poetycka opowieśc o tytułowym rycerzu, który wyrusza na poszukiwanie złotej harfy. Ma ona uratowac jego królestwo.Jest prawdopodobnie metaforą samego boga, bo pod drodze spotyka wciąż ludzi którzy również szukają, bądź znaleźli własne powołanie. Są to wyznawcy różnych religii i kultów, niestety w żaden sposób nie pomaga im wiara. Każdy jest tutaj zagubiony, nawet jeżeli znalazł już swoją harfę. Nie pomaga ona w decydujących wyborach i w końcu nawet chrześcijanie dzielą się na dwa obozy- tych którzy wyruszają w świat "pomagac" (w rzeczywistości robic co im się podoba, tłumacząc to wolą bożą) oraz tych którzy zostali i czekają na cud. Nikt w tym filmie nie otrzymuje odpowiedzi na swoje pytania, jedynie umie usprawiedliwiac się swoimi poglądami.
Oczywiście to tylko jedna z dróg interpretacji, a tych wydaje się byc wiele, podczas samego seansu szedłem zupełnie inną ścieżką niż teraz. Ale właśnie to jest największa zaleta filmu, jego niejasnośc, mnóstwo symboli (niektóre z pozoru niewidzialne) oraz pełno ukrytych znaczeń. Trzeba się więc przygotowac dobrze na ten seans.
Od strony wizualnej jest również nieźle. Początek bardziej przypomina teatr telewizji, ale potem jakby się nagle powiększył budżet oczu naszym ukazują się piękne pejzaże, pustynie i całkiem niezłe sceny masowe. Wszystko to w duchu kina Jodorowsky'ego.
Na prawdę warto, choc pewnie nie każdy lubi takie kino. Sam już raz poległem na Majewskim, tym razem jednak ujął mnie motywem podróży i poetyką.